zondag 6 april 2014

Paris is always a good idea

Vlak voor de paasvakantie was het zover. Na vijf jaar noeste arbeid op de schoolbanken haalden we eindelijk profijt uit ons werk. Drie daagjes Parijs werden ons op een schoteltje aangeboden, en welke gek zegt daar nu nee tegen. Ik niet, want om het met de woorden van Miss Audrey Hepburn te zeggen "Paris is always a good idea."

Mocht je een enquête houden over de hoogtepunten van deze fantastische reis zou je van ieder van ons een ander antwoord krijgen. Drie dagen Parijs met de vrienden, eindelijk eens de Eiffeltoren zien, het nummer van een knappe maar wildvreemde militair op de metro krijgen. Ook de ticketenverzamelaars konden hun hartje ophalen met al die metro- en TGV ticketjes.

Of wat dacht je van een crêpe eten op de kosten van de leraren, of in één van de belangrijkste kamers van de geschiedenis -de spiegelzaak van Versailles- staan. Misschien was er wel iemand die het zachte donskussen, de vederlichte matras en de heerlijke regendouche in onze ruime kamers -ahum...- het summum van de reis vond. Anders was het zeker wel toen we onmiskenbaar meneer Rombauts herkenden in een gratis krantje op de metro. Laat die moustache na de vakantie maar gerust staan hoor, meneer.
Voor mij persoonlijk lag mijn hoogtepunt van de hele reis elders. Ben je nog eens in Parijs, ga dan naar de Sacre Coeur. Zet je iPod op, oortjes in en laat dan Rapsody in Blue van George Gershwin het volle kwartier spelen. Stap wat rond in Montmartre, zeg vriendelijk "bonjour" tegen iedereen die je tegenkomt. Daal de trappen voor de kerk af, en met elke trompetknal zet je je voet vooruit. Geniet van de muziek, geniet van het uitzicht, geniet van Parijs, geniet gewoon!
En dan, wanneer het orkest de laatste verbluffende noot door je oren heeft gejaagd, zet je Ouverture 1812 van Tsjaikovski op. Draai je om, kijk naar boven, en laat je omver blazen door het mooiste gebouw van heel Parijs. Adem in, adem de sfeer in, adem Parijs in.

Dit zijn echter de tips van een introverte kluizenaar met een fetisj voor klassieke muziek en kerken. Wie neemt die nu serieus?